شیوع عیوب انکساری و برخی عوامل مؤثر بر آن در مشهد ۱۳۸۷

مقدمه و اهداف: با توجه به کم بودن مطالعات مبتنی بر جمعیت و اطلاعات در ایران، این مطالعه با هدف تعیین شیوع عیوب انکساری و برخی عوامل موثر بر آن در شهر مشهد انجام گردید. روش کار: طی یک مطالعه مقطعی مبتنی بر جمعیت، به وسیله نمونه گیری خوشه ای طبقه بندی شده تصادفی از جمعیت شهری مشهد نمونه گیری به عمل آمد. 4453 نفر جهت شرکت در مطالعه انتخاب شدند که 4/70% در مطالعه شرکت کردند. عیوب انکساری در افراد 15 سال و کمتر بوسیله رفرکشن سیکلوپلژیک و در افراد بالای 15 سال توسط رفرکشن غیر سیکلوپلژیک اندازه گیری شد.نتایج: در افراد 15 سال و کمتر شیوع نزدیک بینی و دوربینی به ترتیب 64/3%(09/5-19/2 ci95%) و 4/27 (09/31-72/23 ci95% ) بود، این اعداد در افراد بالای 15 سال 36/22% (66/24-06/20 ci95%) و 21/34% (85/36-57/31 ci95%) بود. شیوع آستیگماتیسم و آنیزومتروپیا به ترتیب 64/25% و 84/5% بود. زنان بطور معنی داری آستیگماتیسم بیشتر(005/0=p) و آنیزومتروپیای کمتری (048/0=p) داشتند. با افزایش سن آنیزومتروپیا و آستیگماتیسم زیاد می شود. در افراد بالای 15 سال با افزایش سن دوربینی زیاد می شود، در افراد مساوی یا کمتر از 15 سال نزدیک بینی زیاد و دوربینی کم می شود. نتیجه گیری: مطالعه حاضر اطلاعات با ارزشی از عیوب انکساری مردم مشهد را در اختیار ما قرار داد. شایع ترین مشکل انکساری دوربینی بود. علاوه بر افراد 5تا15 ساله، افراد مسن نیز دارای مشکلات انکساری بیشتری هستند که توجه به اصلاح این عیوب در این گروه ها دارای اهمیت است.